Mahdaviyat

HAZRAT MAHDI (A.S) IMOMATLARINING BOSHLANISHI

Imom Mahdi (a.s) ning xalq ommasi ko’zi o’ngida ko’rinishi bir marta ro’y bergan bo’lib, u ham bo’lsa otalari imom Hasan Askariy (a.s)ning shahid bo’lganliklarida janoza namozini o’qish uchun kelganlarida bo’lgan. Undan keyin odamlar ko’pchilik bo’lib ul hazratni ko’rishmagan. Hazrat Mahdi (a.s) bilan bog’liq birinchi voqeani imom Askariy (a.s) uylarida xizmatchi bo’lib ishlagan Abul Adyon naql qilgan edi. Hazrat Hasan Askariy (a.s) ning vafotiga sabab bo’lgan kasallillari chogida ul zot bir necha odamlarga noma yozgan edilar. So’ng hazrat menga u maktublarni berdilarda “Mana bu maktublarni Madoin (Iroqdagi shaharning oti)ga olib borgin. Sening bu safaring  14 kunga cho’ziladi va  o’n beshinchi kuni esa yana  Somirroga qaytib kelasan. Bu yerda yetib kelganingda esa  yig’i-sig’i ovozini eshitasan. Meni esa badanimga g’usl berilayotgan holimda ko’rasan (ya’ni men o’lgan bo’laman demoqchilar).” Shunda men ul zotga :  Agar siz aytayotgan mudhish voqea ro’y bersa, u holda sizning o’rningizga kim imom bo’ladi?-deb so’radim. Shunda imom: Sendan maktublarning  javobini so’ragan odam “Qoim (ko’zlardan pinhon) - imom bo’lajak , dedilar. So’ngra esa bunday deb qo’shib qo’ydilar: Usha imom mening janoza namozimni o’qiydi . Yana usha imom ko’rmagan narsassi , ya’ni   hamyondagi qimmatbaho narsa haqida so’rashganida unga javob bera oladi. Abul Adyon so’zini davom ettirib shunday dedi: Men ushanda imomdan kissadagi qimmatbaho narsa nima bo’ladi?- deb so’ramoqchi edim, lekin imomning salobatlari bosib men hech narsa so’ramadim.

Imom Hasan Askariy (a.s) ning yozgan maktublarini olib Madoinga qarab yo’l oldim. U yerda maktublarning javoblarini olganimdan keyin imom aytganidek 15-kuni Somirroga yetib keldim. Xuddi aytilganidek shaharga yetib borishim bilan dodu-faryod va yigi ovozi butun shaharni tutgan edi. Haqiqatdan men imomni gu’sl berilayotgan paytida ko’rdim. Imomning ukalari Ja’far bin Ali janozaning tepasida edi va shialar hammasi unga tasliyat izhor qilishar edi. Shuningdek imom bo’lganligi bilan tabrik ham aytishar edi. Men o’zimcha shunday dedim: Agar bu odam imom bo’ladigan bo’lsa, u holda imomat botil bo’ladi. Zero men uni yaxshi tanir edim. Ja’far sharob ichuvchi va qimor oynaydigan fosiq odam edi. Men uning oldiga borib unga tasliyat va tabrik arz qildim. U mendan hech narsa so’ramadi. Shu payt Uqayd kelib: Ey Ja’far hazratlari.Akangizni kafanlab bo’ldik. Janoza namozini o’qib bersangiz-dedi. Ja’far ichkariga kirdi. U yerda Samon, Hasan bin Ali kabilar ham bor edilar. Ja’far oldinga o’tib endi takbir aytib namozini boshlamoqchi ediki, birdan bir bugdoy rangli  chiroyli,  tishlari bir tekis yosh bola kelib uning ridosini tortib :  Ey amakijon. Chetroqqa o’ting bu namozni o’qishga men haqliroqdirman-dedi. Ja’far ning rangi o’chib ketdi va orqaga tisarildi. Haligi kichkina bola oldingi safga o’tib namozga imomlik qildi.  So’ngra imom Askariy (a.s) ning muborak jasadlari otalarining qabri yoniga dafn qilindi. Shundan keyin haligi bola menga qarab: Ey Basralik amaki, , yoningdagi maktublarning javobini keltirgin - dedi. Men maktublarning javoblarini unga berdim. Ichimda “bitta nishonani bu bolada ko’rdim. Qani ko’raychi ikkinchi alomatni (qimmatbaho ashyoli kissa haqida ma’lumot bera olishi alomatini ) kimda ko’rarkinman” deb o’yladim. Ja’far bin Alining oldiga bordim. U ohu-nola chekar edi. Atrofidagilar “Haligi yosh bola kim edi?” – deb undan so’rashar edi va u Bilmayman, shu paytgacha uni hech ko’rmaganman-deb javob qaytarar edi. Qum shahridan bir nechta shialar ham janoza namoziga kelishgan edi. Ular Ja’farga qarab Kimga tasliyat arz qilib imomati bilan tabrik aytaylik? -deb sorashdi. Shunda u yerdagilar: Ja’farga , deyishdi. Haligi odamlar Ja’farning oldiga borib “ Bizning yonimizda maktublar va molu davlat bor. Qani aytginchi bizning yonimizda na qadar boylik bor?-deb so’rashdi. Ja’far egnidagi libosini qoqib o’rnidan turdi-da : Mendan g’ayb ilmini so’rayapsizlarmi?-dedi. Shu payt ichkaridan bir xodim kelib Qumliklarga qarab bunday dedi: Sizlarning yoningizda falonchi va falonchilarning maktublari bordir. Shuningdek kissada ming dinor bordirki, on dinorining ustidagi yozuvlari o’chib ketgandir-dedi. Odamlar Seni mana shu narsalarni olishga yuborgan odam kim bo’lsa usha haqiqiy imomdir-deyishdi. Ja’far bin Ali bo’lgan mojaroni Abbosiylar xalifasi Mu’tamidga aytib berdi. Xalifa odamlarini imomning uyioga jo’natib u bolani keltirishlarini buiyurdi. Lekin uy egalari bu yerda unaqa odam yashamaydi, deb imom (a.s) ni pinhon qilishdi.

Olingan manba:

. شيخ صدوق، کمال الدين و تمام النعمه، ج2، ص475؛ باب43، ح25.,

: نيلي نجفي، منتخب الانوار المضيئة، ص157؛ قطب الدين راوندي، الخرائج و الجرائح، ج3، ص1101.).

Ikkinchi hikoyatni Ibrohim ibn Muhammad Tabriziy naql qiladi:

Hazrat imom Askariy (a.s) rihlat qilgan kunlari Somirroda hazratning uylariga kirdim biz 39 kishi edik, bir yosh bola (chamasi o’n yoshlar atrofida edi) keldi, u abosini boshining ustiga tashlab olgan edi. U kelganida undagi salobat va haybatni ko’rgach, hammamiz be extiyor o’rnimizdan turdik. U oldingi safga o’tdi va janoza namoziga imomlik qildi va bizlar unga iqtido qildik. Namoz tugagach u haligi chiqqan xonasi emas, balki boshqa bir xonaga kirib ketdi.